تاندونیت التهابی است که در تاندون ایجاد می شود. بافتی که عضله و استخوان را به هم متصل می کند، تاندون نام دارد. با اینکه تاندون دارای استحکام و انعطاف پذیری بالایی است و قادر به تحمل کشش و فشارها است اما اگر این فشارها بیش از حد به تاندون وارد شوند، التهاب این بافت را فرا می گیرد و تاندونیت اتفاق می افتد. در ادامه به علائم، انواع، راه های درمانی و هر آنچه که به التهاب تاندون مربوط می شود، می پردازیم.
تاندونیت چیست و چه علائمی دارد؟
التهاب در تاندون بر اثر فشار بیش از حد و آسیب دیدگی به وجود می آید. ران، انگشتان دست، آرنج و مچ دست از اعضایی هستند که احتمال بروز تاندونیت در آن ها بیش تر است. افراد در هر سنی ممکن است دچار التهاب تاندون شوند اما به طور کلی در دو گروه ورزشکاران و افراد مسن شیوع بیش تری دارد. تاندون ها با افزایش سن ضعیف می شوند و انعطاف پذیری آن ها کاهش پیدا می کند. در نتیجه امکان بروز آسیب در تاندون افراد مسن افزایش می یابد.
تاندونیت با علائم زیر بروز پیدا می کند:
- اطراف قسمت آسیب دیده دردی ایجاد می شود. آسیب به تاندون با حساسیت زیادی همراه خواهد بود به طوری که اگر قسمت آسیب دیده را تکان دهید یا دست بزنید درد افزایش می یابد.
- تورم، سفتی و کبودی از علائم دیگر تاندونیت است که کار را برای افراد سخت تر می کند.
- گاهی ممکن است با تکان دادن قسمت آسیب دیده صدای ساییده شدن ایجاد شود.
انواع تاندونیت
التهاب در تاندون در قسمت های مختلفی از بدن ایجاد می شود که شایع ترین آن ها عبارتند از:
- سوپرا اسپایناتوس: التهابی که در تاندون های بالای شانه اتفاق می افتد، تاندونیت سوپرا اسپایناتوس نام دارد. افرادی که به این نوع از التهاب تاندون مبتلا هستند، با انجام اعمالی همچون دراز کشیدن روی شانه ملتهب، بلند کردن دست و حرکت بازوها احساس درد در آن ها افزایش می یابد.
- مچ دست: تاندونیت مچ دست برای کسانی رخ می دهد که بیش از اندازه حرکات تکراری را در مچ دست خود انجام می دهند. بدمینتون و کارگری از فعالیت هایی هستند که منجر به بروز این آسیب می شوند.
- اپی کوندیلیت: اپی کوندیلیت دارای دو نوع خارجی و داخلی است. در اپی کوندیلیت داخلی هنگامی که فرد جسمی را بلند می کند، درد در قسمت داخلی آرنج حس می شود و گاهی درد به مچ دست می رسد. کسانی که گلف بازی می کنند، بیش تر در معرض این آسیب هستند. اپی کوندیلیت خارجی معمولاً در تنیس بازان و در قسمت خارجی آرنج به وجود می آید.
- انگشت ماشه ای: در تاندونیت انگشت ماشه ای غلاف تاندون کف دست دچار ضخامت و التهاب می شود. به همین دلیل برای اینکه انگشت صاف شود، پرشی ایجاد می شود و در هنگام خمیدگی انگشت ثابت می ماند.
- آشیل: تاندون آشیل بین پاشنه و ساق پا قرار گرفته است. التهاب آشیل معمولاً در ورزش اتفاق می افتد. کفش هایی که اندازه پا نیستند و به طور مناسب پا را پوشش نمی دهند نیز در بروز تاندونیت آشیل موثر هستند.
علت ابتلا به این مشکل چیست؟
حرکات تکراری در هنگام ورزش یا کار به التهاب تاندون ختم می شوند. به خصوص زمانی که حرکات در ورزش به صورت نادرست اجرا شوند، خطر بروز تاندونیت بیش تر می شود. در کارهایی که به صورت مکرر از اعمال بلند کردن، کشیدن و هل دادن یا حرکات تکراری استفاده می شود، بروز التهاب تاندون احتمال بیش تری دارد. تنیس، بدمینتون، بسکتبال، گلف و بولینگ از ورزش هایی هستند که التهاب تاندون بیش تر در آن ها رخ می دهد.
علاوه بر ورزش و کار موارد دیگری در بروز التهاب تاندون موثر هستند. افزایش سن، بیماری های خاص همانند دیابت و آرتریت روماتوئید، جراحت و برخی از آنتی بیوتیک ها مانند لواکین از دیگر عواملی هستند که در بروز تاندونیت نقش دارند.
تشخیص و درمان قطعی تاندونیت
پزشک برای اینکه تشخیص دهد فرد به التهاب تاندون دچار شده یا نه، سابقه پزشکی او را می پرسد و معاینات فیزیکی انجام می دهد. سابقه پزشکی می تواند شامل آسیب ها، داروهای مصرفی و میزان فعالیت بدنی شود. در صورتی که پزشک به وجود یا عدم تاندونیت پی نبرد، از سونوگرافی، اشعه ایکس و ام آر آی کمک می گیرد.
درمان قطعی تاندونیت به شدت آن بستگی دارد. پزشک در شدت های پایین این مشکل درمان های خانگی را تجویز می کند. درمان های خانگی شامل اعمال گرما یا یخ، بانداژ، تمرینات ورزشی و حرکات کششی برای بهبود حرکت و داروهایی نظیر استامینوفن، ایبوپروفن و آسپرین می شود.
در شرایطی که تاندونیت وخیم تر است، پزشک از راهکارهای دیگری بهره می گیرد که عبارتند از:
- کورتیکو استروئید: هنگامی که کورتیکو استروئید به فرد تزریق می شود، درد و التهاب به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کند اما تزریق بیش از حد آن تضعیف تاندون و افزایش آسیب را در پی دارد.
- جراحی: گاهی اوقات نیاز است تا بافت التهابی برداشته شود. این کار از طریق جراحی صورت می گیرد.
- تکیه گاه: برخی از تکیه گاه ها مانند عصا، آتل و بریس در درمان تاندونیت موثر هستند.
درمان به موقع سبب می شود تا التهاب تاندون به زودی بهبود پیدا کند. اگر مشکل در زمان مناسب درمان نشود، التهاب افزایش می یابد و به یک مشکل حاد طولانی تبدیل می شود. کاهش حرکات تکراری و اصلاح حرکات نادرست می تواند خطر ابتلا را کم تر کند.
آیا می توان از بروز این بیماری جلوگیری کرد؟
راهکارهایی وجود دارند که خطر ابتلا به التهاب تاندون را کاهش می دهند و شامل موارد زیر می شوند:
- سطح آمادگی جسمانی خود را بالا ببرید و آن را حفظ کنید.
- در محیط کار، ورزش و زندگی روزانه از تجهیزات و ابزار مناسب و استاندارد استفاده کنید.
- در مدت طولانی از قرار گرفتن در یک حالت و موقعیت بپرهیزید. سعی کنید هر چند وقت یک بار حالت خود را تغییر دهید.
- پیش از شروع ورزش حتماً بدن خود را گرم کنید و پس از اتمام ورزش سرد کنید.
- از آنجایی که حرکات تکراری از عوامل ایجاد تاندونیت است، حرکات تکراری را بیش از حد انجام ندهید.
